31. Leo

Wołają na mnie Leo. Przyszedłem na świat w marcu 2013 roku w towarzystwie braci i sióstr. Po dwóch miesiącach rozstałem się z psią rodziną i zamieszkałem z ludźmi. Tak sobie żyję z nimi do tej pory. Początki były trudne, ponieważ nie wiedziałem, że ludzie przywiązują dużą wagę do obuwia.
Nie wiedziałem, że nie można ich gryźć, a było tego trochę. Nie wiem dlaczego, ale smakowały mi kapcie. Ludzie nie chcieli tolerować moich gustów. Miałem kości, gryzaki, ale kapcie to bomba smakowa. Więc mówię w końcu - DOSYĆ - i przerzuciłem się na drzwi. Udało mi się posmakować tylko dwie pary. Smakowałem jeszcze pościel, koc i kilka ciuszków, lecz już chyba wyrosłem z tego. Bardzo lubię przebywać na świeżym powietrzu, a aportowanie jest moim bardzo czułym punktem. Gdy rzuci mi się piłkę, to zapominam o wszystkim. Jestem tylko ja i piłka. Nie wyobrażam sobie życia bez tego. Uwielbiam wygrzewać się na słońcu i nie cierpię deszczu. Mam nadzieję, że mimo moich wad i zalet to ludzie mnie akceptują.
- Leo, my Cię po prostu kochamy!